وقتی از عملکرد یک کامپیوتر صحبت می‌کنیم، مهم‌ترین عنصری که در پسِ همه پردازش‌ها و تصمیم‌گیری‌ها قرار دارد، چیزی نیست جز واحد پردازش مرکزی یا همان CPU . CPU چیست؟ این قطعه‌ی کوچک اما حیاتی، درست مانند مغز انسان، وظیفه پردازش اطلاعات، اجرای دستورات نرم‌افزاری و هماهنگ‌سازی اجزای مختلف سیستم را بر عهده دارد.
در دنیای دیجیتال امروز، CPU نه تنها قلب تپنده‌ی کامپیوترهاست، بلکه در تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها و بسیاری از تجهیزات هوشمند نیز نقش کلیدی ایفا می‌کند. آشنایی دقیق با ساختار، وظایف و نحوه عملکرد این واحد به ما در درک بهتر دنیای فناوری و انتخاب هوشمندانه‌تر تجهیزات دیجیتال کمک می کند. در این مقاله به‌طور کامل به معرفی پردازنده، نقش آن در سیستم‌های مختلف، و نکاتی که باید در انتخاب آن در نظر گرفت، پرداخته ایم.
تاریخچه CPU از کجا آغاز شد؟
نخستین گام در مسیر تولد پردازنده‌های مرکزی به سال ۱۹۷۱ بازمی‌گردد؛ زمانی که شرکت اینتل با معرفی اولین پردازنده تجاری جهان به نام Intel® 4004، فصل جدیدی را در دنیای محاسبات رقم زد. این پردازنده ۴ بیتی، با فرکانس کاری ۷۴۰ کیلوهرتز، توانایی اجرای نزدیک به ۹۲۶۰۰ دستورالعمل در هر ثانیه را داشت؛ عددی که در آن زمان، یک جهش بزرگ در فناوری محسوب می‌شد. تنها چند ماه پس از این دستاورد تاریخی، اینتل پردازنده‌ای قدرتمندتر را معرفی کرد؛ Intel® 8008، یک CPU هشت بیتی با فرکانس ۸۰۰ کیلوهرتز که عملکرد بهتری نسبت به نسل پیشین خود ارائه می‌داد و زمینه‌ساز توسعه رایانه‌های شخصی شد.
اما در پاسخ به اینکه نحوه عملکرد سی پی یو چیست و در طول زمان چه تغییراتی در آن رخ داده است باید گفت که اگر عملکرد پردازنده‌های اولیه را با چیپ‌های مدرن امروزی مقایسه کنیم، پیشرفت شگفت‌انگیزی را می‌توان مشاهده کرد. به عنوان مثال، پردازنده‌های نسل جدید اینتل اکنون با فرکانس‌هایی بیش از ۵ گیگاهرتز کار می‌کنند که چیزی حدود ۷۰۰۰ برابر سریع‌تر از Intel® 4004 هستند. این رشد چشمگیر، نتیجه دهه‌ها تحقیق، نوآوری و بهینه‌سازی در زمینه ریزمعماری‌ها و فناوری تولید بوده است.
برای آشنایی با تکنولوژی nfc کلیک کنید.
معماری CPU چیست؟
با توجه به نقش حیاتی پردازنده‌ها در عملکرد سیستم‌های کامپیوتری، بد نیست نگاهی دقیق‌تر به معماری این قطعه کلیدی و کوچک اما بسیار تأثیرگذار بیندازیم. منظور از معماری CPU، نحوه طراحی داخلی و ساختار واحد پردازش مرکزی در رایانه است. این معماری مشخص می‌کند که پردازنده چگونه داده‌ها را پردازش می‌کند و از چه قابلیت‌هایی برخوردار است. در میان انواع مختلف معماری پردازنده، دو معماری اصلی و رایج بیشترین کاربرد را دارند:
معماری RISC (Reduced Instruction Set Computer)
در این نوع معماری، مجموعه دستورالعمل‌ها به ساده‌ترین شکل ممکن طراحی می‌شوند. پردازنده‌های مبتنی بر RISC با اجرای سریع‌تر و بازدهی بالاتر در انجام محاسبات ساده و پرتکرار شناخته می‌شوند. به دلیل همین ساختار ساده و سرعت بالا، این معماری در بسیاری از رایانه‌های شخصی و دستگاه‌های قابل حمل به‌کار می‌رود.
معماری CISC (Complex Instruction Set Computer)
در معماری CISC، پردازنده‌ها از مجموعه‌ای گسترده و پیچیده‌تر از دستورالعمل‌ها پشتیبانی می‌کنند. این معماری به گونه‌ای طراحی شده که قابلیت اجرای وظایف متنوع و پیچیده را با استفاده از دستورات سطح بالا فراهم کند. کاربرد این نوع معماری بیشتر در سرورها و سیستم‌هایی است که نیاز به پردازش حجم بالایی از داده‌های پیچیده دارند.
در نهایت انتخاب بین این دو معماری بسته به نیاز پروژه، نوع کاربرد و میزان مصرف منابع صورت می‌گیرد. در نسل‌های جدید پردازنده‌ها، گاهی ترکیبی از ویژگی‌های مثبت RISC و CISC مورد استفاده قرار می‌گیرد تا عملکردی متعادل‌تر و بهینه‌تر حاصل شود.
ساختار CPU از چه اجزایی تشکیل شده است؟
CPU یا واحد پردازش مرکزی، قلب تپنده هر سیستم کامپیوتری است و از میلیون‌ها ترانزیستور بسیار ریز ساخته شده که همگی روی یک تراشه سیلیکونی قرار گرفته‌اند. این ترانزیستورها نقش کلیدی در انجام محاسبات و اجرای نرم‌افزارها ایفا می‌کنند. ساختار اصلی CPU چیست؟ این ساختار شامل اجزای مهمی مانند ALU، CU، رجیسترها، کش، ساعت سیستم و سایر بخش‌های داخلی است.
واحد محاسبه و منطق (ALU)
ALU یا Arithmetic Logic Unit، مسئول انجام عملیات‌های ریاضی و منطقی در CPU است. این واحد، محاسبات اصلی نظیر جمع، تفریق، ضرب و تقسیم را انجام می‌دهد و نقش کلیدی در تصمیم‌گیری‌های منطقی دارد.
واحد کنترل (CU)
CU یا Control Unit به‌نوعی مدیر پردازنده به حساب می‌آید. وظیفه آن کنترل و هدایت کلیه فعالیت‌های داخلی پردازنده است. از جمله کارهای این واحد، دریافت دستورالعمل‌ها از حافظه، تفسیر آن‌ها و هدایت دیگر بخش‌ها برای اجرای صحیح آن‌هاست.
ثبات ها (Registers)
رجیسترها، حافظه‌های بسیار کوچکی هستند که درون CPU قرار دارند و با سرعت بسیار بالا داده‌ها و دستورالعمل‌های مورد نیاز در حین پردازش را نگهداری می‌کنند. این حافظه‌ها برای ذخیره موقت نتایج میانی و آدرس‌های حیاتی بسیار مؤثرند.
حافظه کش (Cache)
کش نوعی حافظه داخلی با سرعت بسیار بالا در پردازنده است که داده‌ها و دستورالعمل‌هایی را که به طور مکرر مورد استفاده قرار می‌گیرند، ذخیره می‌کند. استفاده از حافظه کش باعث کاهش زمان دسترسی به داده‌ها نسبت به حافظه RAM می‌شود و در نهایت عملکرد کلی سیستم را ارتقاء می‌بخشد.
ساعت سیستم (Clock)
ساعت سیستم یا Clock سیگنال‌هایی به شکل پالس تولید می‌کند که زمان‌بندی اجرای دستورالعمل‌ها را در CPU تنظیم می‌کند. هر سیکل ساعت یک بازه زمانی برای انجام یک عملیات است و سرعت آن با واحد هرتز (Hz) اندازه‌گیری می‌شود. فرکانس بالاتر به معنی قدرت پردازشی بیشتر پردازنده است.
ترکیب این اجزا در کنار هم، امکان اجرای وظایف پیچیده و گسترده‌ای مانند مدیریت سیستم‌عامل، اجرای برنامه‌ها و پردازش داده‌ها را برای CPU فراهم می‌آورد. به‌روزرسانی‌های مداوم در طراحی این بخش‌ها موجب پیشرفت‌های چشمگیری در توان محاسباتی پردازنده‌ها در طول زمان شده است.
مراحل عملکرد پردازنده
فرایند اجرای دستورالعمل‌ها در CPU چیست؟ این فرایند شامل چهار مرحله‌ی اصلی است که به ترتیب اجرا می‌شوند:
واکشی (Fetch)
در نخستین مرحله، پردازنده دستورالعمل‌ها را از حافظه دریافت می‌کند. این کار با کمک واحدی به نام شمارنده برنامه Program Counter) یا( PC انجام می‌شود که محل دقیق دستورالعمل بعدی را مشخص می‌کند. در این مرحله، ارتباط مداومی میان پردازنده و حافظه RAM برقرار است تا داده‌ها به‌درستی واکشی شوند.
رمزگشایی (Decode)
پس از واکشی، دستورالعمل‌ها باید به زبانی قابل فهم برای CPU ترجمه شوند؛ این زبان همان زبان ماشین یا کد باینری است. از آن‌جایی که برنامه‌نویسی به زبان ماشین بسیار دشوار است، کدها ابتدا به زبان‌های سطح بالا نوشته شده و سپس توسط مفسر یا اسمبلر به کدهای باینری قابل پردازش تبدیل می‌شوند.
اجرا (Execute)
در این مرحله، دستورالعمل‌های ترجمه‌شده توسط ALU اجرا می‌شوند. عملیات ریاضی، منطقی یا تصمیم‌گیری بر اساس داده‌های ورودی انجام شده و پردازنده، نتیجه لازم را محاسبه می‌کند.
ذخیره سازی (Store)
در پایان، نتایج حاصل از اجرای دستورالعمل‌ها در رجیسترها یا حافظه ذخیره می‌شوند تا در صورت نیاز در ادامه روند پردازش مورد استفاده قرار بگیرند. این مرحله کمک می‌کند تا پردازنده در اجرای دستورات بعدی سریع‌تر عمل کند.
انواع سی‌پی‌یو و مشخصات فنی آن ها
امروزه دو شرکت بزرگ «اینتل» و «ای‌ام‌دی» اصلی‌ترین سازندگان پردازنده‌ها در جهان به شمار می‌آیند. هر کدام از این برندها مدل‌های مختلفی از پردازنده‌ها را با قیمت‌ها و کارایی‌های گوناگون روانه بازار می‌کنند. این پردازنده‌ها بر اساس فناوری ساخت، در نسل‌های مختلفی عرضه می‌شوند که هر نسل نسبت به نسل قبل، بهینه‌تر و قدرتمندتر است.
فاصله زمانی بین معرفی نسل‌های مختلف متفاوت است. گاهی حتی چند نسل از یک ساختار فیزیکی یا همان سوکت یکسان استفاده می‌کنند؛ سوکتی که مشخص می‌کند پردازنده با چه مادربردی سازگار است.
مهم ترین ویژگی های CPU چیست ؟
هر پردازنده دارای مشخصات مختلفی است که هنگام انتخاب باید به آن‌ها توجه شود. برخی از این ویژگی‌ها مانند نام سازنده یا مدل پردازنده عمومی هستند، اما مشخصات فنی مهم‌تری نیز وجود دارند که عملکرد واقعی CPU را تحت تأثیر قرار می‌دهند. از جمله این مشخصات می‌توان به «تعداد هسته‌ها»، «تعداد رشته‌ها»، «فرکانس کاری» و «حافظه کش» اشاره کرد که در ادامه آن‌ها را به زبان ساده بررسی می‌کنیم.
هسته پردازنده (Core)
در گذشته، پردازنده‌ها تنها با یک هسته تولید می‌شدند و این یعنی در هر لحظه فقط یک دستور را می‌توانستند اجرا کنند. اگر برنامه‌ای چند عملیات مختلف داشت، این عملیات باید یکی پس از دیگری انجام می‌شدند که سرعت کلی سیستم را کاهش می‌داد.
با پیشرفت فناوری، پردازنده‌های چند هسته‌ای پا به میدان گذاشتند. این پردازنده‌ها چند هسته پردازشی دارند که هر یک به‌صورت مستقل، بخشی از کار را انجام می دهند. مثلاً یک پردازنده چهار هسته‌ای می‌تواند چهار دستور مختلف را به‌صورت هم‌زمان پردازش کند. این موضوع به‌ویژه هنگام اجرای چند نرم‌افزار به‌صورت هم‌زمان یا پردازش‌های سنگین، تأثیر قابل‌توجهی در افزایش سرعت سیستم دارد.
البته باید توجه داشت که تعداد هسته بیشتر لزوماً به معنی سرعت بیشتر نیست. عملکرد نهایی به ترکیب سایر عوامل سخت‌افزاری و نرم‌افزاری هم بستگی دارد.
رشته پردازشی (Thread)
مفهوم رشته در پردازنده را می‌توان مانند یک خط پردازش مستقل تصور کرد. هر هسته پردازشی، یک یا دو رشته پردازشی را اجرا می کند. درواقع، رشته‌ها مانند مسیرهایی هستند که داده‌ها در آن‌ها به جریان می‌افتند.
برای درک بهتر، فرض کنید هنگام زیاد کردن صدای سیستم، چند کار به‌طور هم‌زمان انجام می‌شود: تغییر مقدار صدا، ارسال فرمان به اسپیکر و نمایش وضعیت صدا روی مانیتور. اگر پردازنده شما تنها یک رشته داشته باشد، این کارها باید یکی پس از دیگری انجام شوند. اما اگر چند رشته داشته باشد، این مراحل تقریباً به‌صورت هم‌زمان اجرا می شوند و تجربه‌ای روان‌تر را به کاربر ارائه می دهند.
پردازش چندرشته‌ای (Multi-Threading)
در فناوری پردازنده‌های جدید، قابلیتی به نام «مولتی‌تردینگ» یا پردازش چندرشته‌ای وجود دارد. این فناوری که اینتل از آن با نام Hyper-Threading نیز یاد می‌کند، باعث می‌شود هر هسته بتواند به‌صورت مجازی بیش از یک رشته را اجرا کند.
با این روش، هسته‌ها به شکلی هوشمند وظایف را بین رشته‌ها تقسیم کرده و به‌طور چرخشی آن‌ها را اجرا می‌کنند. این کار باعث می‌شود فاصله بین اجرای دستورات مختلف تقریباً حذف شود و همه‌چیز برای کاربر سریع‌تر به نظر برسد. بنابراین، در کنار تعداد هسته‌ها، توجه به قابلیت مولتی‌تردینگ نیز اهمیت زیادی دارد.
سرعت کلاک (Clock Speed)
سرعت کلاک، یکی دیگر از فاکتورهای کلیدی در سنجش توان پردازنده است. این مقدار که با واحد گیگاهرتز (GHz) اندازه‌گیری می‌شود، نشان‌دهنده تعداد سیکل‌های پردازشی در هر ثانیه است. مثلاً یک پردازنده با سرعت ۳ گیگاهرتز، در هر ثانیه ۳ میلیارد سیکل انجام می دهد.
با این حال، نباید سرعت کلاک را با تعداد واقعی دستوراتی که در هر ثانیه اجرا می‌شوند، اشتباه گرفت. برخی پردازنده‌ها برای اجرای یک دستور، به چند سیکل نیاز دارند، در حالی که برخی دیگر همان دستور را در سیکل‌های کمتری انجام می‌دهند. به همین دلیل، مقایسه سرعت کلاک فقط بین پردازنده‌هایی با معماری و نسل یکسان معنی‌دار است.
حافظه کش (Cache)
پردازنده‌ها برای افزایش سرعت، به یک نوع حافظه بسیار سریع به نام «کش» مجهز شده‌اند. کش بین CPU و رم قرار دارد و نقش بافر را ایفا می‌کند تا اطلاعاتی که زیاد استفاده می‌شوند، سریع‌تر در دسترس پردازنده قرار گیرند.
حافظه کش در سه سطح مختلف وجود دارد:
- کش L1: سریع‌ترین و نزدیک‌ترین حافظه به هسته پردازنده است. حجم کمی دارد ولی تأثیر زیادی در سرعت اجرای دستورات دارد.
- کش L2: کمی کندتر از L1 است ولی ظرفیت بیشتری دارد. ممکن است به صورت مشترک بین چند هسته یا اختصاصی برای هر هسته باشد.
- کش L3: بین همه هسته‌ها مشترک است و حجم بالاتری دارد. سرعت آن از رم بیشتر است ولی نسبت به L1 و L2 کندتر عمل می‌کند.
این سطوح حافظه کش به پردازنده کمک می‌کنند که اطلاعات موردنیاز خود را خیلی سریع‌تر از حافظه اصلی دریافت کند و در نتیجه عملکرد کلی سیستم بهبود پیدا کند.
تولید کنندگان مطرح پردازنده (CPU)
اینتل (Intel)
اینتل یکی از شناخته‌شده‌ترین و پرافتخارترین شرکت‌های سازنده پردازنده در سطح جهانی است. این کمپانی آمریکایی، که تحت عنوان Intel Corporation فعالیت می‌کند، با سابقه‌ای طولانی در طراحی و تولید پردازنده‌های حرفه‌ای مانند سری Core i و Xeon، نقش پررنگی در دنیای تکنولوژی ایفا کرده است.
پردازنده‌های اینتل به دلیل عملکرد قدرتمند، پایداری بالا و قابلیت اطمینان در سیستم‌های شخصی، سرورها و تجهیزات صنعتی مورد توجه قرار گرفته‌اند. همچنین، این شرکت با ارائه فناوری‌هایی همچون Hyper-Threading و Turbo Boost، همواره در خط مقدم نوآوری در پردازشگرها قرار دارد.
ای‌ام‌دی (AMD)
شرکت AMD یا Advanced Micro Devices از دیگر غول‌های صنعت ساخت پردازنده محسوب می‌شود که در سال‌های اخیر با تولید محصولات رقابتی و مقرون‌به‌صرفه توانسته بازار قابل‌توجهی را از آن خود کند. معرفی سری Ryzen با مصرف انرژی کم، قیمت مناسب و کارایی بالا نقطه عطفی برای AMD بود.
همچنین پردازنده‌های سری EPYC نیز در حوزه سرورها و دیتاسنترها جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده‌اند. AMD با بهره‌گیری از معماری Zen و فناوری چند هسته‌ای، تلاش می‌کند تجربه‌ای پیشرفته و متنوع از پردازش را به کاربران ارائه دهد و رقیبی جدی برای اینتل باشد.
آرم (ARM)
شرکت بریتانیایی ARM Holdings بیشتر به‌عنوان طراح پردازنده‌های کم‌مصرف شناخته می‌شود. این شرکت به‌طور مستقیم تولیدکننده نیست، بلکه طراحی‌های خود را در اختیار کمپانی‌هایی مانند Apple، Qualcomm و سامسونگ قرار می‌دهد. پردازنده‌های مبتنی بر معماری ARM به دلیل مصرف پایین انرژی و انعطاف بالا، انتخابی محبوب برای گوشی‌های هوشمند، تبلت‌ها، دستگاه‌های اینترنت اشیا و تلویزیون‌های هوشمند هستند. رویکرد ARM تمرکز بر کارایی بالا در کنار مصرف برق پایین است، که آن را به پیشتاز بازار تراشه‌های موبایل تبدیل کرده است.
آی‌بی‌ام (IBM)
این شرکت با سابقه‌ای درخشان در صنعت فناوری اطلاعات، بیشتر به دلیل تولید پردازنده‌های قدرتمند برای مصارف علمی، سرورهای عظیم و پروژه‌های تحقیقاتی شهرت دارد. پردازنده‌های ساخت IBM اغلب در سیستم‌هایی با نیازهای خاص، مانند محاسبات سنگین و تحلیل‌های پیچیده داده مورد استفاده قرار می‌گیرند. این شرکت نه‌تنها در زمینه سخت‌افزار، بلکه در حوزه‌هایی مانند رایانش کوانتومی و هوش مصنوعی نیز سرمایه‌گذاری‌های عظیمی انجام داده و همچنان یکی از پیشگامان عرصه تکنولوژی به شمار می‌رود.
راهنمای انتخاب پردازنده مناسب
گزینه‌های انتخاب ایده‌آل یک CPU چیست؟ انتخاب یک CPU ایده‌آل نیازمند بررسی دقیق فاکتورهایی مانند نوع استفاده، بودجه و سازگاری با سایر قطعات است. در ادامه به سه مورد مهم اشاره می‌کنیم:
کاربرد مورد نظر
نخست باید مشخص کنید که پردازنده را برای چه کاری نیاز دارید. اگر استفاده شما به مرور وب، تماشای فیلم یا کارهای سبک روزمره محدود می‌شود، پردازنده‌های اقتصادی و میان‌رده نیازتان را برآورده می‌کنند. اما برای امور سنگین‌تری نظیر بازی، طراحی گرافیکی، رندرینگ یا ویرایش ویدیو، باید به سراغ مدل‌هایی با هسته‌های بیشتر، رشته‌های پردازشی بالا و سرعت کلاک بالاتر بروید.
سازگاری با مادربرد و سیستم
پردازنده‌ای که انتخاب می‌کنید باید با مادربرد شما سازگار باشد. توجه به نوع سوکت پردازنده، چیپ‌ست مادربرد و ظرفیت منبع تغذیه از جمله مواردی است که در انتخاب صحیح تاثیر دارد. اگر قصد ارتقای سیستم دارید، حتما بررسی کنید که سایر قطعات نیز توانایی پشتیبانی از CPU جدید را داشته باشند.
بودجه شما
پردازنده‌ها در بازه‌های قیمتی متفاوتی ارائه می‌شوند. تعیین میزان بودجه کمک می‌کند تا بین کارایی مورد نظر و هزینه‌ای که می‌پردازید، تعادل برقرار شود. در بسیاری از موارد، انتخاب هوشمندانه یک مدل میان‌رده با عملکرد مطلوب، نسبت به خرید یک مدل گران‌قیمت، ارزش بیشتری خواهد داشت.
نگاهی به پیشرفت های فناوری CPU
تحولاتی که طی دهه‌های اخیر در عرصه پردازنده‌ها به وقوع پیوسته، پایه‌های دنیای مدرن محاسبات را شکل داده است. یکی از مهم‌ترین عوامل این پیشرفت، اصل مشهور «قانون مور» است. این قانون که توسط گوردون مور (از بنیان‌گذاران اینتل) مطرح شد، پیش‌بینی می‌کند که تعداد ترانزیستورهای موجود در یک چیپ، هر دو سال یک‌بار دو برابر می‌شود. این روند منجر به کاهش اندازه ترانزیستورها و افزایش قدرت پردازش شده و رشد چشمگیری را در توان پردازنده‌ها رقم زده است.
همچنین استفاده از پردازنده‌های چند هسته‌ای، انقلابی در نحوه اجرای برنامه‌ها ایجاد کرد. تولیدکنندگان به جای افزایش صرف سرعت کلاک، چند هسته را در یک تراشه قرار دادند تا پردازش‌های موازی ممکن شود. این فناوری، اجرای هم‌زمان چندین وظیفه سنگین مانند رندر سه‌بعدی یا شبیه‌سازی‌های پیچیده را بسیار سریع‌تر کرد.
از سوی دیگر، توسعه معماری‌های پیشرفته‌تر، بهینه‌سازی فرآیندهای تولید و اضافه شدن واحدهای پردازشی ویژه برای کارهایی مانند یادگیری ماشینی یا رایانش کوانتومی، افق‌های جدیدی را پیش روی پردازنده‌ها قرار داده‌اند. به‌گونه‌ای که امروز، CPU ها صرفاً ابزارهای پردازشی ساده نیستند بلکه به عناصر هوشمند در مرکز نوآوری‌های فناوری تبدیل شده‌اند.
قانون مور، پایه‌گذار آینده پردازنده‌ها
پیشرفت مداوم در صنعت نیمه‌رساناها باعث شده تا روز‌به‌روز ترانزیستورها کوچک‌تر شوند و تعداد بیشتری از آن‌ها در فضای یک تراشه جای گیرند. این موضوع مستقیماً منجر به افزایش قدرت، سرعت و بهینه‌سازی مصرف انرژی در پردازنده‌ها شده است.
گوردون مور در دهه ۱۹۶۰ پیش‌بینی کرده بود که تعداد ترانزیستورها در چیپ‌ها هر دو سال دو برابر می‌شود. این پیش‌بینی که به «قانون مور» معروف شد، تا امروز الهام‌بخش رشد پردازنده‌ها بوده است. در سال‌های اخیر، حتی شتاب بیشتری گرفته و اکنون تقریباً هر ۱۸ ماه این افزایش رخ می‌دهد. نتیجه این روند، تولید پردازنده‌هایی با عملکرد بسیار بالاتر و مصرف انرژی بهینه‌تر بوده است.
بررسی و بهینه سازی عملکرد CPU
در پاسخ به سوال CPU چیست ؟ بررسی و بهینه سازی عملکرد سی پی یو مهم است. برای بررسی وضعیت پردازنده و میزان بار وارد بر آن در ویندوز، از ابزار کاربردی Task Manager استفاده کنید. این ابزار امکان مشاهده سطح استفاده از CPU، RAM و سایر منابع سیستم را در اختیار شما قرار می‌دهد. برای اجرای Task Manager چند روش وجود دارد:
- از منوی Start، عبارت «Task Manager» را در نوار جست‌وجو تایپ کرده و برنامه را اجرا کنید.
- کلیدهای ترکیبی Ctrl + Alt + Del را فشار دهید و از صفحه باز شده گزینه Task Manager را انتخاب کنید.
- با فشردن Win + X و انتخاب Task Manager از منوی ظاهر شده، به این ابزار دسترسی خواهید داشت.
- یا با استفاده از میانبر Ctrl + Shift + Esc، Task Manager را به‌صورت مستقیم اجرا کنید.
- پس از اجرای Task Manager، به زبانه «Performance» مراجعه کنید. در این بخش می‌توانید میزان استفاده لحظه‌ای از پردازنده، حافظه رم و سایر اجزای سیستم را مشاهده کنید. اگر مشاهده کردید که CPU شما به‌صورت غیرعادی درگیر است و منابع به شکلی نامعمول مصرف می‌شوند، به زبانه «Processes» بروید.
- در این بخش، با کلیک روی ستون «CPU» فرآیندهای فعال را بر اساس میزان استفاده از پردازنده مرتب کنید. اگر نرم‌افزار یا فرآیندی را مشاهده کردید که نیازی به اجرای آن ندارید، روی آن راست‌کلیک کرده و گزینه End Process را انتخاب کنید تا متوقف شود.
با این حال، اگر نرم‌افزارهای غیرضروری را پیدا نکردید ولی پردازنده همچنان تحت فشار زیاد قرار دارد، این موضوع نشانه‌ای از نیاز به ارتقای سیستم می باشد. در بسیاری از موارد، اضافه کردن رم یا ارتقای پردازنده به بهبود چشمگیر عملکرد سیستم منجر می شود.
